Το πιο έξυπνο σχέδιο στην υπόθεση της αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών είναι να βρεθεί ένας επιχειρηματίας και να αναλάβει τη λειτουργία του Mega. Με μία αίτηση στο ΕΣΡ, η οποία θα συνοδεύτεται από την εγγυητική των 3,5 εκατομμυρίων ευρώ , βάζει το κανάλι ξανά στο παιχνίδι των αδειών με προνομιακούς όρους. Αυτό που συμβαίνει επισήμως από το 2015, αλλά στην ουσία από το 2010, όταν οι μέτοχοι αναζητούσαν τρόπους να ρίξουν το Mega στα βράχια είναι λάθος.
Το Mega έχει μια ξεχωριστή δυναμική στην τηλεόραση, εξαιτίας των σειρών που απογείωναν το κανάλι, ακόμη και όταν οι τηλεαστέρες του το μετέτρεπαν σε τοξικό με την μνημονιακή τους στόχευση. Αν διαβάσει κανείς τα οικονομικά του στοιχεία και τα συγκρίνει με εκείνα των ανταγωνιστών του θα τρομάξει. Ο δανεισμός τους είναι πολλαπλάσιος της Τηλέτυπος και η οικονομική αξία τους, χαμηλότερη του Mega. Με αυστηρούς οικονομικούς όρους, τουλάχιστουν δύο σταθμοί έχουν ουσιαστικό πρόβλημα λειτουργίας.
Πρέπει κάποιος να κάνει το βήμα στο Mega και να παρουσιάζει τα πακέτο των 25 εκατομμυρίων ευρώ στις τράπεζες. Με αυτή την κίνηση αποκτάει τα ηνία του καναλιού οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να προτείνουν ρυθμίσεις ανάλογες των ανταγωνιστών τους, και να υιοθετήσει τις παραδοχές τους και στην περίπτωση της Τηλέτυπος. Και μόνο η εξίσωση της προσοδοφόρας ταινιοθήκης του Mega με την αποδεδειγμένη αξίας της με εκείνη του ΑΝΤ1 που πουλάει τα προϊόντα της στις θυγατρικές του ομίλου, δίνει απάντηση στο πρόβλημα.
Ποιος, λοιπόν, θα κάνει το σωστό;
