Δυστυχώς στα ελληνικά media, εισέρχονται κατά καιρούς “αεριτζήδες”. Ακόμη και στην εποχή των ισχυρών της διαπλοκής πάντοτε έβρισκαν χώρο κάποιοι και τρύπωναν στο πεδίο, χωρίς να γίνουν ποτέ “ομοτράπεζοι”, όπως ήταν φυσικό.
Μετά το “τέλος της διαπλοκής”- η οποία δεν έφυγε ποτέ από τη χώρα, άνοιξε το πεδίο στα media και μπήκε νέο αίμα το οποίο είχε υποτίθεται μοντέρνες ιδέες και χρήματα. Δυστυχώς, στην πράξη αποδεικνύονται αναξιόπιστοι. Το πέρασμα τους από τα media αφήνει νέα λουκέτα, αφού πριν έχουν συζητήσει και συμφωνήσει με διαφορετικές πολιτικές εξουσίες, για τη δική τους επιχειρηματική επίβιωση.
Άλλοι, πάλι απεχθάνονται τον ανταγωνισμό, εξαιτίας του οποίου υποτίθεται ο,τι επηρεάζουν το επιχειρηματικό τοπίο της χώρας. Έχουν την άποψη πως δεν μπορούν να είναι όλοι επιχειρηματίες και αυτό το “δώρο” στη χώρα μας ανήκει μόνο στους ήδη ισχυρούς και τα παιδιά τους.
Τα Media όμως είναι μια καθημερινή ενασχόληση, δεν είναι χόμπι, ούτε παιχνίδι που χαλάει και πρέπει να πεταχθεί στο καλάθι των αχρήστων. Ήταν κάποτε μια σοβαρή βιομηχανία που σήμερα κινδυνεύει από την ψηφιακή επέλαση των πολυεθνικλών και τους χομπίστες που κάνουν το κέφι τους.
