Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης πήρε αργά χθες βράδυ, με δηλώσεις του πίσω το σχέδιο για την οριοθέτηση της ενημέρωσης. Αλλά, ως γνωστόν, από τις δηλώσεις, ως την ψήφιση ενός νόμου, υπάρχει τεράστια απόσταση και συνεπώς, στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει.
O υπουργός Προστασίας του Πολίτη, υποστηρίζει ότι οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ είναι ελεύθεροι να πηγαίνουν όπου θέλουν και μόνο εάν το επιθυμούν θα μπορούν να πηγαίνουν στο χώρο που εκ των προτέρων θα έχει οριοθετηθεί προκειμένου να προστατευθούν.
Όσον αφορά τον αξιωματικό σύνδεσμο για τους δημοσιογράφους – φωτορεπόρτερ υποστήριξε ότι ορίζεται ώστε, «οποιαδήποτε στιγμή αισθανθούν ότι διατρέχουν κίνδυνο ή εάν υπάρχει απειλή ή τραυματισμός, να μπορούν να απευθυνθούν σε αυτόν και να ζητήσουν βοήθεια».
Φωτογράφοι, δημοσιογράφοι και καμεραμάν έχουν στοχοποιηθεί στις διαδηλώσεις και έχουν δεχθεί επιθέσεις από τις αστυνομικές δυνάμεις. Άνδρες και γυναίκες θεωρήθηκαν στόχοι. Και τέτοιες προωθούμενες διατάξεις προσβάλλουν το δικαίωμα στην ενημέρωση των πολιτών θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων και συνιστούν βάρυ πλήγμα για τον κλάδο της ενημέρωσης.
Υπάρχει και η σοβαρή συνδικαλιστική παράμετρος.
Η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ ή ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ που είναι σε ισχύ από το 2017 στηριζόταν από τη μία “στην υπόθεση του ΕΔΟΕΑΠ” και από την άλλη στη σκέψη, να υπάρχει πρόσβαση και στις δύο κυβερνήσεις. Στην περίπτωση του νομοσχεδίου του Μ. Χρυσοχοϊδη, η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, πάλι πιάστηκε στον υπνο – όπως και με το σχέδιο νόμου Πέτσα και πάλι ανακοίνωσε πως θα στείλει επιστολή για να συναντήσει τον υπουργό. Αντιλαμβάνεται κανείς, που μπορεί να οδηγήσει δια της αδράνειας, αυτή “αλά 1989” πολιτική συμμαχία σε κρίσιμα κόμβους των ΜΜΕ (ΕΣΗΕΑ, ΕΔΟΕΑΠ, ΕΣΡ) του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ.
