Σε ένα από τα μεγάλα sites.
-“Παιδιά δεν πρόλαβα να σας γράψω και το δεύτερο κομμάτι για το Mega”
-“Δεν πειράζει. Βρήκαμε ένα παλαιότερο σου και το ξαναγράψαμε”
Η έκρηξη της τεχνολογίας έφτιαξε νέους (μικρούς) παίχτες στα ΜΜΕ. Άλλοι ήταν δημοσιογράφοι, και άλλοι επιχειρηματίες, από άλλους κλάδους που είχαν άγνοια από το χώρο. Ξαφνικά αρκούσε να έχεις 3 καλούς δημοσιογράφους που να κατέχουν την τέχνη των ελκυστικών τίτλων, συνεργασίες με φωτογραφικό πρακτορείο και ένα ελκυστικό ψηφιακό theme (κασέ που έλεγαν παλιά στις εφημερίδες, για να γίνεις άρχων του διαδικτύου. Ας είναι καλά το ΑΠΕ, οι ειδήσεις με την εγγυήση του ελληνικού δημοσίου. Ούτε κλητήρες, ούτε διορθωτές και κόστη περιττά.
Το επόμενο βήμα ήταν οι ψεύτικες ειδήσεις. Άρχισαν να διαδίδονται σαν τις ακρίδες. Οι ιστοσελίδες δεν είχαν φραγμό. Το ψέμα είναι ελκυστικό και φέρνει απήχηση, άρα και διαφήμιση. Και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση, με χειριστές ιστοσελίδων που αντιγράφουν, και επιχειρηματίες που εισπράττουν από τις τράπεζες , το στοίχημα και από όπου αλλού. Εκεί είναι υπεύθυνοι. Ανεύθυνοι είναι στην κλοπή των κειμένων και στη διάδοση ψευδών ειδήσεων, αξιοποιώντας και τη χαρακτηριστική σιωπή της ΕΣΗΕΑ. Αν η κυβέρνηση ήθελε θα μπορούσε να κάνει το εξής: Να αξιοποιήσει το ηλεκτρονικό μητρώο και να θεσπίσει τον υπεύθυνο του site κατά το νόμο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις εφημερίδες, οποίος θα είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Και να ισχύσει και για τα sites, ότι κατά αναλογία ισχύει και για τον Τύπο, αναφορικά με τις αγωγές, τη διαδικασία επανόρθωσης και την ευθύνη των δημοσιογράφων. Η ΕΣΗΕΑ πρέπει να αναλάβει το πειθαρχικό σκέλος των υποθέσεων για τα μέλη της, αναρτώντας στην ιστοσελίδα της, τα sites που δημοσιεύουν ψευδείς ειδήσεις, όπως και το περιεχόμενό τους.
