Τα ελληνικά ΜΜΕ, στον Πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999 είχαν διαφοροποιηθεί από τα υπόλοιπα Δυτικά media. Στην πλειονότητα τους είχαν σταθεί δίπλα στο πλευρό των θυμάτων από τους βομβαρδισμούς, χωρίς να επενδύουν στην κυρίαρχη αφήγηση που ήταν το δράμα των Κοσοβάρων προσφύγων. Η διάσταση αυτή της ιστορίας του Πολέμου υποτιμήθηκε, αντίστοια την ανάλογη στάση των Δυτικών ΜΜΕ σχετικά την καταστροφή της Σερβίας και των πολιτών της. Αντίστοιχα, όμως οι σφαγές που έγιναν από τη σερβική πλευρά στη Γιουγκοσλαβί, δύσκολα έβρισκαν χώρο στα ελληνικά ΜΜΕ, με εξαίρεση ίσως την “Ελευθεροτυπία”.
Η συζήτηση για το ρόλο των ελληνικών ΜΜΕ και των δυτικών είχε ανάψει για τα καλά και υπήρχαν σφοδρές αντιπαραθέσεις για τη στάση τους. Οι αλλαγές στο χάρτη των Βαλκανίων από την επέμβαση του ΝΑΤΟ, γινόνταν πολύ πιο αισθητές στη χώρα συγκριτικά με τα υπόλοιπα δυτικά ΜΜΕ. Σε αντίθεση με τα όσα σήμερα διοχετεύονται από ρωσικής πλευράς, τα ελληνικά ΜΜΕ είχαν ασχοληθεί με τον Πόλεμο στη Γιουγκοσλαβίας, λαμβάνοντας ξεκάθαρη θέση υπέρ των θυμάτων της σερβικής πλευράς.
Την πλέον ισορροπημένη στάση είχε η “Καθημερινή”.
Στο “Έψιλον” της “Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας” στην οποία διευθυντής ήταν ο Σεραφείμ Φυντανίδης και διευθυντής σύνταξης ο Γιάννης Βλαστάρης είχε δημοσιευτεί ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα με κείμενα της Βασιλικής Σιούτη και φωτογραφίες του Σπύρου Τσακίρη του Γιώργου Αυγερόπουλου με φωτογραφίες από τον Γιάννη Βλάχο από τα πεδία του Πολέμου,κείμενο της Έφης Μαρίνου για τις πορείες της εποχής εκείνης μια συνέντευξη του ηγέτη των παραστρατιωτικών της Σερβίας, “Αρκάν” στο Γιώργο Τσακίρη με φωτογραφίες του Σπύρου Τσακίρη και ένα ρεπορτάζ του “Ιού της Κυριακής” για τις ΜΚΟ που είχαν πάει στη Γιουγκοσλαβία.
Μετά το τέλος του Πολέμου το “Άρδην” είχε κάνει ένα ειδικό τεύχος με θέμα “<<Ανθρωπισμός>> Αλίμα και δολάρια”. Ο συγκεκριμένος πόλεμος είχε διαφημιστεί ως “ανθρωπιστικός”.
