Σύντομες επισημάνσεις για την υπόθεση της διανομής της κρατικής διαφήμισης ενημέρωσης για την COVID-19
Πρόκειται για δημόσιο χρήμα που έχει περιέλθει από την υπερφορλόγηση των πολιτών. Συνεπώς υπάρχει υποχρεώση λογοδοσίας, κάτω από το πρίσμα της έκτακτης ανάγκη με την οποία χορηγήθηκε. Όπως διατέθηκε σε πρώτο χρόνο στα ΜΜΕ, έτσι σε πρώτο χρόνο πρέπει να εκδοθεί ο λογαριασμός και να περιμένει η κυβέρνηση την πρόβλεψη της νομοθεσίας για να ενημερώσει το 2021.
-Η διάθεση της κρατικής διαφήμισης έχει κανόνες. Για παράδειγμα για την απήχηση των Μέσω, με στοιχεία που προβλέπονται από την νομοθεσία, όπως η ακροαματικότητα και η τηλεθέαση, αλλά και σύγχρονα εργαλεία για τις ιστοσελίδες. Υπήρξε αυτός ο έλεγχος;
-Ποια ήταν η επιρροή της καμπάνιας στους πολίτες; Το μεγάλυτερο βάρος έπεσε στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο καθώς οι πολίτες κλείστηκαν στα σπίτια και τηρήθηκε η καραντίνα. Το παράδοξο όμως είναι πως τα χρήματα φαίνεται να πήγαν σε έως και άγνωστες ιστοσελίδες; Μετρήθηκε από την κυβέρνηση ή από την εταιρεία που έκανε τη (συν)διαχείριση των δύο προγραμμάτων συνολικού ύψους 20 εκατ. ευρώ το “αποτύπωμα” της καμπάνιας;
-Το κριτήριο των θέσεων εργασίας, δυστυχώς δεν υφίσταται, παρά μόνο ως προυπόθεση για την έκδοση των τηλεοπτικών αδειών. Κάθε σταθμός πρέπει να έχει τουλάχιστον 400 εργαζόμενους. Στην περίπτωση της διάθεσης των χρημάτων για την COVID-19 φρόντισαν οι αρμόδιοι να διαθέσουν τα κεφάλαια στις επιχειρήσεις που έχουν εργαζόμενους;
Συμπερασματικά: Η κρατική διαφήμιση δεν πρέπει να εξελιχθεί σε υπόθεση “μυστικών κονδυλίων” όμοια με αυτή που αντιμετώπισε η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1992
