Η κυκλοφορία των εφημερίδων που μόλις κυκλοφόρησαν είναι απογοητευτική. Σε μία χώρα 10 εκατομμυρίων ανθρώπων που βλέπει έστω και για ένα λεπτό το “Survivor” οι νέες κυριακάτικες εφημερίδες ξεκινούν τις πωλήσεις τους από τα 38.000 φύλλα.
Δεν θα ανατρέξουμε στο παρελθόν για να δούμε τα σφάλματα. Είναι προφανές πως η πολιτική των προσφορών υποτίμησε την αξία του περιεχομένου των εφημερίδων, ενώ η τεχνολογία επέτρεψε τη διάχυση των πληροφοριών παντού, δωρεάν και συχνά χωρίς το δημοσιογραφικό φίλτρο του ελέγχου της αξιοπιστίας τους, Αποτέλεσμα είναι τα fake news.
Το κύριο ερώτημα για το ευρύ κοινό που δεν διαθέτει πλέον χρήματα, είναι γιατί να πληρώσει κάτι (εφημερίδες) που τα ίδια τα Μέσα το προσφέρουν δωρεάν (Internet).
Και το αντίστροφο ερώτημα: Πως μπορούν οι εφημερίδες να ζητούν χρήματα από τους αναγνώστες, για ένα τόσο χαμηλής ποιότητας ειδησεογραφικό περιεχόμενο.
Στο πρώτο η απάντηση είναι σχετικά πιο εύκολη. Το ΑΠΕ κάνουν τους πάντες …εκδότες στο Internet, με τα δικά του κείμενα. Ο έλεγχος της λογοκλοπής θα περιορίσει το φαινόμενο των ψηφιακών …εκδοτών με τους σκλάβους στο αμπάρι που κάνουν αντιγραφή των κειμένων του πρακτορείου. Αν απεργήσει μια μέρα το πρακτορείο, οι …εκδότες, δεν έχουν περιεχόμενο.
Το δεύτερο είναι η συμφωνία επί της προστασίας του περιεχομένου.Είναι αδιανόητο το βράδυ του Σαββάτου, πριν καν φτάσουν οι εφημερίδες στη Θράκη, την Ήπειρο και την Κρήτη, να είναι ήδη αναρτημένο ακυρώνοντας την προσπάθεια μιας ολόκληρης βδομάδας. Πρέπει να υπάρξει συμφωνία, για το πότε αποδεσμεύονται τα κείμενα των εφημερίδων και ταυτόχρονα να κυνηγηθεί η κλοπή του περιεχομένου.
Και πρέπει να βρεθεί και ο πόρος που θα ενισχύσει τους εκδότες, τους δημοσιογράφους και τα ταμεία. Αυτό δεν μπορεί να είναι παρά ένας ισχυρός φορέας συλλογικής διαχείρισης που θα αναλάβει τη διεκδίκηση των οφειλομένων από τις εταιρείες ηλεκτρονικής αποδελτίωσης,το FB , το Youtube και τη Google. Και αυτός δεν μπορεί να είναι ο ΟΣΔΕΛ, που διαθέτει ανθρώπους που γνωρίζουν το ζήτημα των πνευματικών δικαωμάτων, αλλά είναι και πρωτοβουλια από εκδότες βιβλίου και συγγραφείς που ζήτησε από τους δημοσιογράφους να τους εκχωρήσουν τα δικαιώματα τους.
Για την απάντηση του δεύτερου ερωτήματος, θα επανέλθουμε.
