Μια επίκαιρη ιστορία από το παρελθόν. Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν επιθυμούσε την απελευθέρωση των ΜΜΕ στη δεκαετία του 1980. Κόντρα στην κυβερνητική γραμμή της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου βρέθηκε ο γιος του Γιώργος Παπανδρέου, υφυπουργού Πολιτισμού την εποχή εκείνη. Με μια συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη, μετέπειτα επικεφαλής του Ποταμιού, στον τότε ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ2, έδωσε ώθηση στη “μή κρατική ραδιοφωνία” όπως αποκαλούσαν τότε την ιδιωτική . Ήταν 7 Νοεμβρίου 1986 όταν γίνοταν το πείραμα για πρώτη φορά στο ραδιόφωνο του «ζωντανού» προγράμματος. Στον αέρα του ραδιοφώνου της ΕΡΤ 2 βρισκόταν μια ομάδα νέων ανθρώπων που στη συνέχεια πρωταγωνίστησαν στο «ελεύθερο» ιδιωτικό ραδιόφωνο.
Διευθυντής ήταν ο Κορόβηλας, ο Μάκης Μηλάτος είχε την ευθύνη του συντονισμού και της οργάνωσης, και συνεργάτες ήταν οι Χαρά Παλαμίδη, Λάμπης Ταγματάρχης, Στάθης Παπούλιας, Σταύρος Θοδωράκης Αντώνης Μαμαλάκης, Γιώργος Τσάμπρας, Θ.Μανίκας , Χρήστος Βακαλόπουλος, Γιάννης Έξαρχος ο Λευτέρης Κογκαλίδης(πηγή Ελευθεροτυπία) Τη συνέντευξη έδωσε την πρώτη μέρα του «πειράματος» στο Σταύρο Θεοδωράκη μετέπειτα συνεργάτη του ΚΑΝΑΛΙΟΥ 15 :
Σ.Θεοδωράκης: «Είναι γεγονός ότι όταν λέμε ραδιόφωνο δεν μπορούμε να περιορίσουμε την κουβέντα στην ΕΡΤ-1 και ΕΡΤ-2 και στα ραδιοφωνικά τους προγράμματα. Η λειτουργία των δυο σταθμών είναι συνδιασμένη και με τη ύπαρξη ραδιοφωνικών σταθμών.
…Πως εσείς βλέπετε τις κουβέντες που γίνονται τώρα τελευταία για την δυνατότητα δημιουργίας νόμιμων αλλά μη κρατικών ραδιοσταθμών;»
Γ.Παπανδρέου: « Και η δική μου εμπειρία σαν νέος είναι ανάλογη με αυτήν που είχες και εσύ. Πάρα πολλές φορές άκουγα πειρατικούς σταθμούς και νομίζω ότι έχει φτάσει η στιγμή στη χώρα μας να παραδεχθούμε ότι αυτό είναι μια πραγματικότητα. Αλλά όχι μόνο μια πραγματικότητα αλλά και μια ανάγκη. Πιστεύω ότι υπάρχει πια ανάγκη για Ελεύθερη Ραδιοφωνία στην χώρα μας για αρκετούς λόγους. Αν απαριθμήσω 2-3 από αυτούς μπορούμε να δούμε γιατί ακριβώς αυτό έχει μια μεγάλη σημασία για την ανάπτυξη της κοινωνίας μας.
Πρώτα από όλα πιστεύω ότι η Ελεύθερη Ραδιοφωνία έχει σημαντικό ρόλο να παίξει σε μια δημοκρατική κοινωνία. Γιατί ακριβώς μέσα από αυτήν εκφράζονται οι απόψεις, οι τάσεις, οι σκέψεις…»
«Σ.Θ.:Πόσα άμεσα μπορούμε , πιστεύετε και εσείς με την εμπειρία σας σαν μέλος της κυβέρνησης, σαν μέτοχος σε μια υπόθεση του κρατικού μηχανισμού, ότι θα αλλάξει μια κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα; Και αυτή η κατάσταση που υπάρχει μέχρι σήμερα είναι λίγο πολύ γνωστή, όταν υπάρχει μια απόπειρα για ελεύθερη ραδιοφωνία είτε από κάποια ομάδα, είτε από κάποιον νέο ο οποίος κάποια στιγμή άνοιξε ένα πομπό και εκπέμπει, έχουμε εισαγγελέα Αστυνομία , αυτόφωρα , καταδίκες κλπ πόσο άμεσα μπορούμε να δούμε ότι αυτό το πράγμα θα πάψει σαν αντιμετώπιση από την πλευρά του κράτους;»
Γ.Π.: «Δεν μπορώ ούτε τον προφήτη να κάνω ούτε να πω ένα συγεκκριμένο χρονοδιάγραμμα. Νομίζω όμως -όπως είπα και πριν- ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για ένα υπεύθυνο διάλογο αλλά και συγκεκριμένα μέτρα για την ελεύθερη ραδιοφωνία. Ίσως αυτό που πρέπει να δούμε είναι μια σειρά από διάφορα στάδια. Όταν λέμε Ελεύθερη Ραδιοφωνία δεν λέμε ότι αύριο θα επιτραπεί στον καθένα να λειτουργεί ένα σταθμό . Λέμε ότι πρέπει να ξεκινήσουμε με διάφορα στάδια, ίσως κάποια σκέψη θα μπορούσα να σου πω, που είναι δόγμα, είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε ένα διάλογο. Κατ’ αρχήν οπωσδήποτε η νομιμοποιήση ερασιτεχνικών σταθμών, ένα παρά πολύ βασικό, με μια περιορισμένη όμως εμβέλεια, ίσως σε μια συνεργασία, ίσως σε έναν συγκεκριμένο χώρο.»
Ποια ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης. Αντιγράφουμε από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, στις 13 Νοεμβρίου 1986 μαι στιχομυθία μεταξύ δημοσιογράφου ακι του Άκη Τσοχατζόπουλου :«-Προσωπικά εσεις βλέπετε πιθανόν να επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών σταθμών και καναλιών;»
«-Αυτό ποτέ.Είναι αντίθετο με την ιδεολογία μας» . Η ζωή βέβαια έδειξε το ακριβώς αντίθετο.
