Το ζήτημα με τις μετρήσεις τηλεθέασης και ακρόασης είναι υπαρκτό. Οι εκατέρωθεν δημόσιες καταγγελίες και οι ενδεχόμενες πρσωπικές διαβουλεύσεις που συνήθως ακολουθούν, μπορεί να έχουν προσωρινό αποτέλεσμα, δεν δίνουν όμως λύση στο πρόβλημα, το οποίο έχει τις ρίζες του σχεδόν από την έναρξη της ιδιωτικής ραδιοφωνία. Η μέτρηση είναι το “εικονικό νόμισμα” με το οποίο κινείται το πραγματικό νόμισμα στην αγορά, από τα νοικοκυριά, το κράτος και τις επιχειρήσεις.
1.Η αγορά έδειξε πως από μόνης της δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Συνήθως μπαλώνει τα ζητήματα. Τα προηγούμενα πορίσματα της Επιτροπής Έρευνας Ελέγχου Τηλεθέασης- η οποία συνιστά εσωτερικό μηχανισμό, το αποδεικνύουν. Την εποχή που ο Κ. Βαξεβάνης ήταν στον Αlpha εντόπισε 500 “μηχανάκια” της τότε AGB. Αντίδραση καμία, από κανέναν.
2. Το Δημόσιο έχει έννομο συμφέρον για να παρέμβει στον έλεγχο αξιοπιστίας των μετρήσεων. Διαθέτει ΜΜΕ, την ΕΡΤ και είναι και διαφημιζόμενος. Οφείλει εκ του νόμου να γνωρίζει που πηγαίνει η διαφήμιση, να αναρτάει τα ποσά και τα μέσα που τη λαμβάνουν και την απήχηση που διαθέτουν. Πριν από όλα πρέπει να διασφαλίζει πως οι μετρήσεις αυτές έχουν πραγματικά αποτελέσματα.
3. Η εξέλιξη της τεχνολογίας επιτρέπει πιο αξιοπίστα συστήματα μέτρησης. Για παράδειγμα οι εταιρείες συνδρομητικής τηλεόρασης γνωρίζουν απευθείας ποια προγραμματα έχουν υψηλή απήχηση. Η επέκταση των τηλεοπτικών μετρήσεων σε ταμπλέτες και υπολογιστές και των ραδιοφωνικών σε υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα, έπρεπε να είχε γίνει χθες,
4. Το ΕΣΡ κατά το Σύνταγμα έχει την πλήρη αρμοδιότητα για τη ραδιοτηλεόραση και η μέτρηση της δεν επηρεάζει μόνο την κατανομή της διαφημιστικής δαπάνης, αλλά και την κουλτούρα μιας κοινωνίας. Θα πρέπει με νομοθετική παρέμβαση να αποκτήσει τη δυνατότητα να ελέγχει και να πιστοποιεί τα πορίσματα των φορεών που ελέγχουν σε πρώτο-και ως σήμερα- μοναδικό στάδιο τα στοιχεία των μετρήσεων.
