Η ώρα της κεντρικής διαχείρισης κρατικής διαφήμισης φτάνει. Η αδιαφάνεια στον τομέα αυτό είναι ανεπίτρεπτη, όπως εκδηλώθηκε με την υπόθεση της “λίστας Πέτσα”.
Τα χρήματα δεν ανήκουν σε καμία κυβέρνηση, προέρχονται από τον προϋπολογισμό και είναι αυτονόητη η αναλυτική λογοδοσία για το που έχουν διατεθεί. Σε ποια ΜΜΕ, σε ποιες εταιρείες, με ποια ποσά και με τον αριθμό των εργαζομένων. Η έμμεση διπλή κρατική ενίσχυση σε αγνώστου προέλευσης ιστοσελίδες, πρέπει να σταματήσει. Για την ιστορία ο πρώτος που υποχρέωσε τις εταιρείες του δημοσίου να αναρτούν τις αποφάσεις στο Internet ήταν ένας βουλευτής της ΝΔ, πρώην υπουργός Επικρατείας.
Η Διαύγεια του Γιώργου Παπανδρέου επέβαλε στο Δημόσιο την ανάρτηση των αποφάσεων και επί ΣΥΡΙΖΑ, ελήφθη η απόφαση έγκρισης του επικοινωνιακού προγράμματος του δημοσίου από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής.
Το επόμενο και αυτονόητο βήμα είναι η on line αναλυτική διάθεση των στοιχείων των φορέων του δημοσίου, ανά τρίμηνο. Υπάρχει άλλωστε και η προηγούμενη απόφαση του πρώην υπουργού Γιάννη Δραγασάκη, με την οποία οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να δημοσιεύουν αναλυτικά στοιχεία για τη διαφημιστική τους δαπάνη. Το δημόσιο, πότε;
