Ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να βρει βηματισμό και γιατί δεν έχει πρόσβαση στα media. Χωρίς κεντρική συμφωνία αδυνατεί να διευρύνει το κοινό που θα πάει στην κάλπη για τον ψηφίσει. Στο παρελθόν υπάρχουν δύο περιπτώσεις που τα κεντρικά media έπαιζαν ανάποδα, αλλά οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης κέρδισαν τις εκλογές. Ο Κώστας Καραμανλής το 2004, όταν τα media τον παρουσίαζαν ως “Ντόλι” και το 2015, ο Αλέξης Τσίπρας έχοντας απέναντί μια ισχυρή τηλεοπτική αντιπολίτευση. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρχε μια συσπειρωμένη μάζα ψηφοφόρων που επιδίωκαν την πολιτική αλλαγή.
Σήμερα, με τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ να είναι σιωπηλοί σε ΕΣΗΕΑ, ΕΔΟΕΑΠ και ΕΣΡ, απέναντι στην παντοδυναμία της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπάρχει μόνο το ψηφιακό αντάρτικο στο Twitter. Πετυχαίνει νίκες, αλλά αδυνατεί να κερδίσει τον πόλεμο των ΜΜΕ. Χωρίς συμφωνία με τους κεντρικούς παίκτες, μόνο η αδυναμία των κυβερνόντων μπορεί να φέρει πολιτική ανατροπή. Με τα 32 δισ. ευρώ να έρχονται στο τραπέζι και να υπάρχει η ανάγκη μοιρασιάς, ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για να κάνει τη δουλειά
