Στην απόφαση αναφέρεται πως τα δύο μέλη, είχαν διορισθεί αρχικώς, ο μεν πρώτος ως πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής (με τετραετή κατά νόμο θητεία), η δε δεύτερη ως μέλος με τετραετή θητεία, με την εκδοθείσα κατ’ εφαρμογήν των άρθρων 101Α του Συντάγματος και του άρθρου 2 του Ν 2863/2000. Η θητεία τους παρατάθηκε αυτοδικαίως με την παρ. 2 του άρθρου 3 του Ν 3051/2002, εν συνεχεία δε οι ανωτέρω διορίσθηκαν εκ νέου (ως πρόεδρος και μέλος της Αρχής αντιστοίχως, με τετραετή θητεία) με την απόφαση 6194/Ια/28.2.2008 του Υπουργού Επικρατείας, έχοντας ήδη συμπληρώσει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της οκταετίας ως μέλη του ΕΣΡ. Η θητεία των δύο μελών του ΕΣΡ παρατάθηκε έτι περαιτέρω, δυνάμει των σχετικών διατάξεων του άρθρο 12 παρ. 3 του Ν 4081/2012 με αποτέλεσμα
από την λήξη της δεύτερης τετραετούς θητείας των μελών (28.2.2012) μέχρι την συνεδρίαση του ΕΣΡ στις 5.5.2014,κατά την οποία ελήφθη η ένδικη απόφαση της Αρχής, “να έχουν μεσολαβήσει 26 και πλέον μήνες, χρονικό διάστημα που υπερβαίνει τον εύλογο χρόνο, κατά τον οποίο θα ήταν συνταγματικώς ανεκτή η διά νόμου παράταση της ληξάσης θητείας τους”.
Ο αντιπρόεδρος του ΣτΕ Α. Ράντος υπογραμμίζει στην απόφαση πως η συγκεκριμένη παράταση της θητείας “αντίκειται στο Σύνταγμα προεχόντως λόγω του τρόπου που επιχειρήθηκε νομοθετικώς η παράταση αυτή και ο οποίος, παραβιάζοντας θεμελιώδεις, και στοιχειώδεις, αρχές της καλής νομοθετήσεως, παραβιάζει ταυτοχρόνως και αρχές του κράτους δικαίου αλλά και τις λοιπές συνταγματικές αρχές που διέπουν την άσκηση του νομοθετικού έργου”.
