Το είδος του φιλελεύθερου που ανθεί στην Ελλάδα, πιστεύει στην ελεύθερη αγορά, επιλέγοντας να χρηματοδοτείται όμως απευθείας από το κράτος.
Δημοσιογράφοι λαμβάνουν ΕΣΠΑ στο όνομα των συγγενικών τους προσώπων για να στηρίξουν την ανάπτυξη μέσω ξενοδοχείων, ενώ δημοσίως επιτίθενται στο δημόσιο και τη λειτουργία του, στοχοποιώντας κυρίως τους συνδικαλιστές.
Στο όνομα του φιλελευθερισμού, συγγενικά πρόσωπα βουλευτών λειτουργούν ιστοσελίδες, με διαφημίσεις από συστημικές τράπεζες και κρατικές εταιρείες. Στο σπίτι του βουλευτή κάθε μήνα μπαίνει και η βουλευτική αποζημίωση
“Laissez-faire” βροντοφωνάζουν, αλλά στέκονται στην ουρά για να επιδοτηθούν οι εφημερίδες από το κράτος και πετυχαίνουν έσοδα από κρατική διαφήμιση, που θα ζήλευαν μεγάλοι οργανισμοί.
Η κρατική ενίσχυση είναι στο αίμα τους, και ζούνε από αυτή την ίδια ώρα που το ευρύ κοινό “παπαγαλίζουν” φιλελεύθερα αποφθέγματα. “Νόθος αστισμός” για να δανειστούμε και μια φράση-“κλειδί” για την Ελλάδα, από τον φιλόσοφο Παναγιώτη Κονδύλη.
